H χώρα με τους παράξενους ανθρώπους
Φορέας : Διεθνής Αμνηστία
Αθήνα 2006
Η ζωή του γινόταν κάθε μέρα και πιο δύσκολη. Από τη δουλειά του τον έδιωξαν γιατί ήταν διαφορετικός. Από τα μαγαζιά τον έδιωχναν γιατί ήταν διαφορετικός. Στις συγκοινωνίες δεν τον δέχονταν γιατί ήταν διαφορετικός. Οι φίλοι του έπαψαν να τον κάνουν παρέα γιατί ντρέπονταν που ήταν διαφορετικός.
Και αυτός ρωτούσε τον εαυτό του:
Τώρα πρόσεξαν ότι είμαι διαφορετικός; Πρέπει να γίνω ένας ίδιος μές στους ίδιους;
Φορέας : Διεθνής Αμνηστία
Αθήνα 2006
Η ζωή του γινόταν κάθε μέρα και πιο δύσκολη. Από τη δουλειά του τον έδιωξαν γιατί ήταν διαφορετικός. Από τα μαγαζιά τον έδιωχναν γιατί ήταν διαφορετικός. Στις συγκοινωνίες δεν τον δέχονταν γιατί ήταν διαφορετικός. Οι φίλοι του έπαψαν να τον κάνουν παρέα γιατί ντρέπονταν που ήταν διαφορετικός.
Και αυτός ρωτούσε τον εαυτό του:
Τώρα πρόσεξαν ότι είμαι διαφορετικός; Πρέπει να γίνω ένας ίδιος μές στους ίδιους;
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ
Συγγραφέας: ΤΡΙΒΙΖΑΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ
Εικονογράφιση: ΓΟΥΕΣΤ ΣΤΗΒΕΝ
Εκδόσεις: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας."Η τελευταία μαύρη γάτα": ένα μυθιστόρημα από τον "ποιητή παραμυθιών "Ευγένιο Τριβιζά που κερδίζει από την πρώτη σελίδα και κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μια συναρπαστική περιπέτεια που συνδυάζει τον λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο, την απόγνωση με την ελπίδα, ένα δριμύ "κατηγορώ" κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της δεισιδαιμονίας.
Εικονογράφιση: ΓΟΥΕΣΤ ΣΤΗΒΕΝ
Εκδόσεις: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας."Η τελευταία μαύρη γάτα": ένα μυθιστόρημα από τον "ποιητή παραμυθιών "Ευγένιο Τριβιζά που κερδίζει από την πρώτη σελίδα και κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μια συναρπαστική περιπέτεια που συνδυάζει τον λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο, την απόγνωση με την ελπίδα, ένα δριμύ "κατηγορώ" κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της δεισιδαιμονίας.
Εκδόσεις : ΚΕΔΡΟΣ
Χρονολογία έκδοσης : 1993
ISBN: 960-04-1609-5
Έτος έκδοσης: 1986
Συγγραφέας: ΚΛΙΑΦΑ, ΜΑΡΟΥΛΑ
Περιγραφή : Μια αληθινή ιστορία που αναφέρεται σε σύγχρονα περιστατικά.
Μια μικρή τσιγγάνα με το απλοϊκό της ύφος μιλάει για τον κόσμο της και
τον κόσμο μας.
Στο βιβλίο παρουσιάζεται η ιστορία μιας οικογένειας τσιγγάνων που ζουν σε έναν καταυλισμό στις παρυφές της πόλης των Τρικάλων τη δεκαετία του ΄80. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, που έχει τον τίτλο : «Εκείνο που θυμάμαι», παρακολουθούμε τη ζωή της οικογένειας μέσα από την αφήγηση της μικρής κόρης, της Ελπίδας ή Σοκολατένιας, όπως την αποκαλεί ο πατέρας της. Η ιστορία ξεκινάει μια Κυριακή με λιακάδα όπου η ηρωίδα περνάει ευτυχισμένες στιγμές με την οικογένειά της. Ο δυνατός ήλιος μοιάζει να σκεπάζει τα προβλήματά τους, τον αλκοολισμό του πατέρα, την έλλειψη φαγητού και ζεστασιάς. Η μάνα τραγουδάει, και τα αγόρια παίζουν. Η Σοκολατένια είναι χαρούμενη με το καινούριο κόκκινο φουστάνι κι έτσι ευτυχισμένη αποκοιμιέται.
Στη συνέχεια, η ηρωίδα περιγράφει τις εμπειρίες της από την επαφή με τους κατοίκους της πόλης και τονίζει τη ρατσιστική συμπεριφορά τους που απέκλειε κάθε επικοινωνία μαζί τους. Αναφέρεται στις προσβολές που δέχονται, καθώς οι έμποροι τους διώχνουν από τα μαγαζιά τους, όταν πάνε να ψωνίσουν, τα παιδία της γειτονιάς δεν καταδέχονται να παίξουν μαζί και οι ένοικοι των πολυκατοικιών δεν ανέχονται να συγκατοικούν με τα νιόπαντρα ζευγάρια τσιγγάνων. Μιλά για τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειάς της. Όλοι μαζί αναγκάζονται να μετακινούνται συνεχώς για να πουλήσουν πατάτες, ενώ τα παιδιά καθαρίζουν τζάμια αυτοκινήτων και ζητιανεύουν. Θεωρούνται οι πρώτοι ύποπτοι για όποια παρανομία συμβαίνει στην πόλη γι αυτό συχνά δέχονται εφόδους από τους αστυνομικούς που τους εξευτελίζουν. «Εμείς οι τσιγγάνοι πληρώνουμε πάντα τα σπασμένα», αναφέρει χαρακτηριστικά. Δεν έλειπαν όμως από τον καταυλισμό τους και πολλοί που ζούσαν κάνοντας παρανομίες. Μια μέρα δέχτηκαν τη επίσκεψη μιας συγγραφέως που τους φωτογράφισε για να φτιάξει ένα βιβλίο για τους τσιγγάνους. Όλοι έβαλαν τα καλά τους και έστησαν γιορτή γύρω της.....................
Μια μικρή τσιγγάνα με το απλοϊκό της ύφος μιλάει για τον κόσμο της και
τον κόσμο μας.
Στο βιβλίο παρουσιάζεται η ιστορία μιας οικογένειας τσιγγάνων που ζουν σε έναν καταυλισμό στις παρυφές της πόλης των Τρικάλων τη δεκαετία του ΄80. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, που έχει τον τίτλο : «Εκείνο που θυμάμαι», παρακολουθούμε τη ζωή της οικογένειας μέσα από την αφήγηση της μικρής κόρης, της Ελπίδας ή Σοκολατένιας, όπως την αποκαλεί ο πατέρας της. Η ιστορία ξεκινάει μια Κυριακή με λιακάδα όπου η ηρωίδα περνάει ευτυχισμένες στιγμές με την οικογένειά της. Ο δυνατός ήλιος μοιάζει να σκεπάζει τα προβλήματά τους, τον αλκοολισμό του πατέρα, την έλλειψη φαγητού και ζεστασιάς. Η μάνα τραγουδάει, και τα αγόρια παίζουν. Η Σοκολατένια είναι χαρούμενη με το καινούριο κόκκινο φουστάνι κι έτσι ευτυχισμένη αποκοιμιέται.
Στη συνέχεια, η ηρωίδα περιγράφει τις εμπειρίες της από την επαφή με τους κατοίκους της πόλης και τονίζει τη ρατσιστική συμπεριφορά τους που απέκλειε κάθε επικοινωνία μαζί τους. Αναφέρεται στις προσβολές που δέχονται, καθώς οι έμποροι τους διώχνουν από τα μαγαζιά τους, όταν πάνε να ψωνίσουν, τα παιδία της γειτονιάς δεν καταδέχονται να παίξουν μαζί και οι ένοικοι των πολυκατοικιών δεν ανέχονται να συγκατοικούν με τα νιόπαντρα ζευγάρια τσιγγάνων. Μιλά για τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειάς της. Όλοι μαζί αναγκάζονται να μετακινούνται συνεχώς για να πουλήσουν πατάτες, ενώ τα παιδιά καθαρίζουν τζάμια αυτοκινήτων και ζητιανεύουν. Θεωρούνται οι πρώτοι ύποπτοι για όποια παρανομία συμβαίνει στην πόλη γι αυτό συχνά δέχονται εφόδους από τους αστυνομικούς που τους εξευτελίζουν. «Εμείς οι τσιγγάνοι πληρώνουμε πάντα τα σπασμένα», αναφέρει χαρακτηριστικά. Δεν έλειπαν όμως από τον καταυλισμό τους και πολλοί που ζούσαν κάνοντας παρανομίες. Μια μέρα δέχτηκαν τη επίσκεψη μιας συγγραφέως που τους φωτογράφισε για να φτιάξει ένα βιβλίο για τους τσιγγάνους. Όλοι έβαλαν τα καλά τους και έστησαν γιορτή γύρω της.....................
__________________
ο Βιβλίο: “Ε,
φίλε!”
Εξομολογήσεις παιδιών από 12 χώρες, που ζουν
στην Ελλάδα ως μετανάστες, πρόσφυγες ή παλλινοστήσαντες, από το διαγωνισμό του
Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού το 2004 που συμμετείχαν μαθητές
πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με θέμα: «Δρόμος μετ’ εμποδίων… με
όραμα, προσπάθεια κι ελπίδα». Τα παιδιά μιλούν με τα μάτια της ψυχής τους.
Καταθέτουν την προσωπική εμπειρία τους, γεμάτη παράπονο, τραύματα, ανησυχίες
αλλά και δίψα για δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και αισιοδοξία για το μέλλον. Κοινό
τους αίτημα ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η αγάπη. Δείχνουν τον τρόπο να
ζει κάποιος συμφιλιωμένος με δύο πατρίδες, δύο γλώσσες, δύο πολιτισμικές
παραδόσεις, ξεπερνώντας εμπόδια και κερδίζοντας απ’ αυτό δύναμη και όραμα.
Διεκδικούν μια θέση στην καρδιά μας, μια θέση στη διαμόρφωση του κοινού μας
μέλλοντος.
Εξομολογήσεις παιδιών από 12 χώρες, που ζουν
στην Ελλάδα ως μετανάστες, πρόσφυγες ή παλλινοστήσαντες, από το διαγωνισμό του
Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού το 2004 που συμμετείχαν μαθητές
πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με θέμα: «Δρόμος μετ’ εμποδίων… με
όραμα, προσπάθεια κι ελπίδα». Τα παιδιά μιλούν με τα μάτια της ψυχής τους.
Καταθέτουν την προσωπική εμπειρία τους, γεμάτη παράπονο, τραύματα, ανησυχίες
αλλά και δίψα για δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και αισιοδοξία για το μέλλον. Κοινό
τους αίτημα ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η αγάπη. Δείχνουν τον τρόπο να
ζει κάποιος συμφιλιωμένος με δύο πατρίδες, δύο γλώσσες, δύο πολιτισμικές
παραδόσεις, ξεπερνώντας εμπόδια και κερδίζοντας απ’ αυτό δύναμη και όραμα.
Διεκδικούν μια θέση στην καρδιά μας, μια θέση στη διαμόρφωση του κοινού μας
μέλλοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου